Interview EVV'er Christine: "Mijn werk is ook kijken naar wat bewoners niet laten zien"

Christine werkte zes jaar lang als helpende en VIG op Lâle. Hierna maakte ze een korte tussenstap, maar sinds vorig jaar werkt ze op locatie Raffy als EVV'er. Christine vertelt hoe het is om terug te zijn en deelt haar ervaringen.

Waarom heb je voor de zorg gekozen?

Dat is echt een lastige vraag want mijn interesses zijn heel divers. Ik ben creatief en hou ervan om met mensen te werken. Deze talenten kan ik goed kwijt in de ouderenzorg. Er zit iets in mij wat graag voor iemand anders wil zorgen en een verschil wil maken in het leven van een ander. Dat is deels ook meegegeven vanuit onze Filipijnse cultuur. Dat krijg je mee, dat je later voor de ouderen gaat zorgen en op deze manier iets teruggeeft - dankbaarheid naar onze voorouders.

Hoe ben je bij Egala Zorg terechtgekomen?

Ik ben opgeleid tot verpleegkundige in de Filippijnen. Eenmaal in Nederland aangekomen, ben ik meteen op zoek gegaan naar werk in de zorg. Mijn diploma was nog niet omgezet en daarom heb ik eerst als Helpende via een uitzendbureau bij verschillende zorginstellingen gewerkt, ook bij de drie locaties van Egala Zorg.

Vanaf het eerste moment wilde ik al heel graag bij Raffy werken. Raffy gaf mij een thuisgevoel en hierdoor voelde ik mij niet zo alleen. Helaas had Raffy op dat moment geen Helpenden nodig. Ik ben toen veel gaan werken op locatie Lâle. Hier kwam ik voor nieuwe en leuke uitdagingen te staan. Daarnaast hebben de bewoners mij geholpen om mijn plaats in de zorg te vinden.

Toen er werd besloten om te stoppen met het inzetten van uitzendkrachten, ben ik in gesprek gegaan met de toenmalige directeur. Hij heeft uiteindelijk besloten om mij samen met een andere collega over te nemen van het uitzendbureau. Hier heb ik uiteindelijk zes jaar gewerkt, waarvan een deel als Helpende en later VIG.

Wat is het leukste van werken bij locatie Lâle, en het leukste bij locatie Raffy?

Op beide locaties kreeg ik een thuisgevoel, maar op een andere manier. Op Lâle had ik een goede band met de collega's. Je vormt een soort familie, maar blijft professioneel. Op Raffy voel ik me vrij, ik kan me nu meer losmaken van iedereen en alles.

Wat doe je precies bij Egala Zorg?

Als EVV'er heb je veel verantwoordelijkheden en ben je het aanspreekpunt voor familie. Het is belangrijk dat de algehele zorg en de coördinatie hiervan goed afgestemd wordt in samenspraak met andere disciplines en de familie.

Het is ons doel om de kwaliteit van het leven van onze cliënten te waarborgen en verbeteren daar waar mogelijk. Wanneer een bewoner tevreden is en een lach op het gezicht heeft, ben ik ook tevreden. Als zorgprofessional is het daarom op de eerste plaats belangrijk dat je je werk met liefde uitvoert en de belangen van de cliënten voorop zet. 'Love Serves' was het motto van mijn school vroeger en daar hou ik me dagelijks aan vast.

Zorg en welzijn gaan hand in hand. Zorg is niet alleen iemand helpen met douchen, maar ook de manier waarop iemand gedoucht wordt. Het is ook het kijken naar wat bewoners niet laten zien, en luisteren naar wat ze niet meer kunnen zeggen. Soms staan wij er niet bij stil hoe moeilijk en zwaar hun leven is, of is geweest. Ik zie het dus als een voorrecht om voor hen te mogen zorgen. Ons werk kan fysiek en mentaal uitputtend zijn, maar de voldoening is onbetaalbaar.

Wat vind je van het cultuurspecifiek werken?

Ik ben van mening dat een van de belangrijkste menselijke behoeften is dat we ons veilig voelen– een thuisgevoel hebben. Daarom vind ik het zo belangrijk dat alle aspecten van onszelf gezien en geaccepteerd worden. Dit kunnen wij voor de cliënten creëren door ervoor te zorgen dat zij zoveel mogelijk omringd worden door zorgverleners met vergelijkbare culturele achtergronden, of in ieder geval zorgverleners die bereid zijn zich in de cultuur te verdiepen.

Het zijn juist de kleine dingen die ons maken tot wie we zijn. Met cultuurspecifieke zorg zijn ze in een vertrouwde en veilige omgeving. Bijvoorbeeld door maaltijden te krijgen die ze gewend zijn van vroeger, traditionele kleding te dragen, liederen in eigen taal te beluisteren, geloof te kunnen praktiseren of door iets simpels zoals het aanspreken van cliënten met 'oom' of 'tante'. Dit is een vorm van respect.

En van het werken met deze doelgroep, de ouderen?

Ik heb in het ziekenhuis gewerkt, maar vind persoonlijk de sfeer wat aan de kille kant. De ouderenzorg is persoonlijker, bijvoorbeeld door de relatie die je opbouwt met de cliënten en hun familie.

Op Raffy heb ik een echtpaar gehad waarvan de man op een gegeven moment is overleden. De dochter was erg dankbaar voor onze betrokkenheid en ondersteuning tijdens een hele moeilijke tijd. Haar moeder is verhuisd naar een andere kamer. Door onze aanwezigheid en begeleiding voelt de dochter zich weer meer dochter, dan alleen maar mantelzorger.

Wat is een mooi moment dat je hebt meegemaakt bij Egala Zorg?

Op Lâle hadden wij een cliënt die heel moeilijk was en een persoonlijkheidsstoornis had. Op gegeven moment werd zij heel erg opstandig en agressief. Ze stootte alles en iedereen af. Ondanks dat ze mij probeerde aan te rijden met haar scootmobiel en haar televisie liet vallen en mij hiervan de schuld gaf, bleef ik kalm. Ik heb tegen haar gezegd dat ik wist wat zij probeerde te doen, dat ik haar begreep en dat zij liefde verdient. Tot onze grote verbazing werd ze langzaam aan een heel ander persoon.

Tijdens haar laatste dagen hebben wij een goede band gekregen. Ze kon al haar ellende eindelijk een plekje geven. Een week voordat zij overleed, gaf zij mij het boekje dat altijd naast haar stond. Ze voelde al dat het einde naderde en zei dat wanneer ze kwam te overlijden, al haar spullen naar de stort zouden gaan. Ze zag het boekje als laatste stukje van haarzelf, en wilde dit aan mij geven. Ze was enorm dankbaar en is in vrede gegaan. Onze ontmoeting heeft een enorme impact gehad op mijn leven.

Veel cliënten uit deze doelgroep hebben rugzakken die ze op een gegeven moment niet meer alleen kunnen dragen. Ik leer heel veel van deze mensen. Het verschil dat je maakt in iemand anders leven - en dood - is mooi.

Wat zou je aan iemand mee willen geven die eraan denkt om bij Egala Zorg te gaan werken?

In de organisatie wordt veel aandacht besteed aan gelijkwaardigheid. Wij hebben allemaal verschillende functies binnen Egala Zorg en leveren allemaal op onze eigen manier een bijdrage aan de organisatie. Er wordt geen onderscheid gemaakt en we zijn allemaal even belangrijk. Ik vind het vooral mooi om te zien hoe iedereen in de organisatie samenwerkt en groeit.

Op locatie Raffy vind ik de warmte heel erg opvallen, het is een heel bijzonder huis. Ik heb op veel plekken gewerkt, maar dat vind je echt nergens. Er zijn veel medewerkers die weggegaan zijn en ook weer terug zijn gekomen. Zij zeggen allemaal hetzelfde: het is gewoon anders. Het is familiair, maar toch professioneel. Het is niet zo klinisch.

Op Lâle is de cultuur weer heel anders, maar ik voelde me geen vreemde. Ik werd gewoon opgenomen en probeerde ook met de bewoners te communiceren, al spreken sommige bijna geen Nederlands. Als je moeite doet om hun taal (Turks) te leren om toch met ze te kunnen communiceren, wordt dat heel erg gewaardeerd. Ook door de familie. Al zijn het maar een paar woorden of een korte zin.

Of bewoners nu Nederlands, Turks, Indisch of Moluks zijn, iedereen verdient een thuisgevoel. Dit proberen wij voor iedereen te creëren.